خبرنامه وب سایت:ایرینا بوکووا مدیرکل یونسکو به مناسبت روز جهانی ریشه‌کنی فقر ( 17 اکتبر 2013) پیام زیر را ارائه کرده است:
ریشه‌کنی فقر باید اولویت مطلق هرگونه سیاست‌گذاری برای توسعه باشد. فقر مطلق مانع تحقق همه‌جانبه حقوق بشر و توسعه و تهدیدی برای صلح است.
میلیون‌ها نفر هنوز قربانی قحطی هستند. در فاصله بین سال‌های 2011 تا 2013، 842 میلیون نفر از گرسنگی مزمن در رنج بودند و هستند. با وجود چنین شرایطی چه طور می‌توان به استقرار صلح و توسعه پایدار امیدوار بود؟ چنین شرایطی توهین به جامعه و مفهوم کرامت انسانی است و توجه کامل ما را می‌طلبد.
جهش به سمت جلو امکان‌پذیر است و راه حل‌هایی برای این معضل وجود دارد. اولین راه حل، آموزش است که درها را به سوی شمول اجتماعی، مهارت‌آموزی و اشتغال می‌گشاید. آموزش مهم‌ترین بنیانی است که بر پایه آن می‌توان جوامعی برابر، به‌ویژه برای زنان ایجاد کرد. آموزش افراد را توانمند می‌سازد، بازده محصولات، بهداشت، سلامتی و همچنین طول عمر کودکان را افزایش می‌دهد.
مسئله فقر اکنون بیش از آن که با شاخص‌های اقتصادی، منابع مادی و مسئله «چند دلار در روز» مربوط باشد، به موضوع شمول اجتماعی و توان افراد برای کنترل و مفهوم‌بخشیدن به زندگی‌هایشان مربوط است. پیشرفت در ریشه‌کن سازی فقر به یافتن راه حل‌های ابتکاری برای رویارویی با جنبه‌های اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی فقر وابسته است. در سال‌های اخیر، نقش فرهنگ و فعالیت‌های فرهنگی بسیار مورد توجه افرادی بوده است که در زمینه ریشه‌کنی فقر فعالیت داشته‌اند. نتایج پروژه‌های فرهنگی و پروژه‌های توسعه که توسط یونسکو انجام و راهبری شده است حکایت از توان صنایع خلاق و صنایع دستی و بخش‌های فرهنگی در ایجاد مشاغل و تسهیل گفت‌وگو و شمول اجتماعی و ایجاد و افزایش احترام به نفس در میان افراد دارد. خلاقیت و میراث فرهنگی متعلق به مردم جهان است و می‌توان برای ایجاد توسعه متعادل از آنها استفاده کرد. به همین واسطه در دستور کار توسعه پسا 2015 باید توجه ویژه و کاملی به موضوع فرهنگ شود.
هدف نه کاهش، بلکه ریشه‌کنی فقر است تا به صفر مطلق برسیم. تحقق این هدف دور از دسترس نیست. فقر با سرعتی بی‌سابقه رو به کاهش است. در سال 1990، چهل و سه درصد از جمعیت جهان در شرایط فقر مطلق با دستمزدی روزانه معادل کمتر از 25/1 دلار زندگی می‌کردند. امروز، این موضوع فقط در مورد 25% از جمعیت جهان صدق میکند. البته این رقم هنوز هم بسیار بالا است. درحالی که هنوز میلیون‌ها نفر به دنبال بقای روزانه خود هستند، چگونه ممکن است بشریت بتواند رو به سوی آینده داشته باشد؟ تا زمانی که نابرابری تا این حد وجود داشته باشد استقرار صلح و توسعه پایدار ممکن نخواهد بود. در سایه آن‌چه گفته شد فقط در صورتی می‌توانیم موفق شویم که به سرعت و در نهایت ایمان و یقین عمل کنیم. امروز من از دولت‌ها، جامعه مدنی و بخش‌های خصوصی و دولتی می‌خواهم تا برای منفعت هرچه بیشتر بشریت، ثروت بیشتری تولید کنند و ثروت موجود را به نحو بهتر و مناسب‌تری تقسیم کنند.
منبع:http://www.irunesco.org
نظرات شما عزیزان: